بررسی میزان آمادگی بیمارستان های دولتی استان ایلام در مواجهه با بحران های طبیعی

مقدمه: بحران ­ها معمولاً به طور غیر منتظره ظاهر می ­شوند و مجموعه ­ای از تبعات پنهان و آشکار را به دنبال دارند از این رو مدیران همواره باید آماده باشند تا با آن ها به نحو مناسبی برخورد کنند. توان اداره کردن بحران ­ها، یکی از عناصر اصلی موفقیت بیمارستان ­های دولتی و توسعه آن ها است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آمادگی بیمارستان­های دولتی استان ایلام در مواجهه با بحران های طبیعی مانند سیل و زلزله انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری آن شامل کلیه کارکنان 9 بیمارستان دولتی استان به تعداد 1968 نفر است که با استفاده از فرمول نمونه­ گیری کوکران تعداد 321 نفر حــجم نمــونه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته مشتمل بر 53 سوال بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ­ها از نرم افزار SPSS و PLS استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج پژوهش بیانگر این است که بیمارستان­ های دولتی استان ایلام در بعد آمادگی نگرشی و دانشی با میانگین 86/2، بعد آمادگی بستر فیزیکی 03/3، بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی 97/2 و بعد آمادگی عملیاتی 11/3 و آمادگی کل نیز 87/2 بوده اند که با انجام آزمون t یکطرفه میزان آماره آزمون برای این متغیرها به ترتیب 47/1 برای بعد آمادگی نگرشی و دانشی، 98/1 برای بعد آمادگی بستر فیزیکی، 46/1 برای بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی، 44/2 برای بعد آمادگی عملیاتی و 63/1 برای آمادگی کل می باشد. این نتایج نشان می دهد که میزان امادگی بیمارستان ها در بعد بستر فیزیکی و بعد آمادگی عملیاتی بالاتر از میانگین و میزان آمادگی در بعد آمادگی نگرشی و دانشی، بعد آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی و نیز آمادگی کل کمتر از میانگین یعنی عدد 3 است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از تحلیل داده ها نتیجه گیری می شود که بیمارستان های دولتی استان ایلام از نظر بعد آمادگی نگرشی و دانشی فاقد آمادگی کافی در مقابل بحران ها هستند. از نظر بعد آمادگی عملیاتی در سطح قابل قبولی هستند. از جنبه آمادگی ارتباطی و سرمایه اجتماعی کمتر از سطح مطلوب و از نظر بستر فیزیکی تقریباً مناسب هستند. بر اساس یافته های پژوهش به مدیران این بیمارستان ها پیشنهاد می شود که که در ایجاد و تقویت این شاخص ها تلاش کنند و در این راستا برای بهبود فضای فیزیکی و عملیاتی، توسعه ارتباطات و سرمایه اجتماعی نیز در حفظ و افزایش آمادگی نگرشی و دانشی، باید دانش مورد نیاز گسترش دهند.